Παναθηναϊκός: Και όμως... υπάρχει σφυγμός!

Αν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού αποφασίσουν να πάρουν στα σοβαρά την εναλλαγή της εικόνας που παρουσιάζει η ομάδα τους, σε Ελλάδα και Ευρώπη, κινδυνεύουν να αρχίσουν τα… ψυχοφάρμακα.

Μια ομάδα που στα περισσότερα παιχνίδια στην Ελλάδα μοιάζει με «φάντασμα», στην Ευρώπη, παρουσιάζει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο, σε τέτοιο βαθμό που, αν δεν συνήθιζε να πετάει στα... σκουπίδια το πρώτο ημίχρονο όπως έγινε στους αγώνες με Τότεναμ και Λάτσιο, θα βρισκόταν τώρα στην πρώτη θέση της βαθμολογίας του ομίλου και θα ήταν πρώτο φαβορί για πρόκριση.

Ο Παναθηναϊκός που παρουσιάστηκε χθες (25/10) κόντρα στη Λάτσιο ήταν ο ίδιος Παναθηναϊκός που παρουσιάστηκε κόντρα στην Τότεναμ (βέβαια, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς και οι Λονδρέζοι με τους Ρωμαίους έμοιαζαν ίδιοι και απαράλλακτοι...) και τελικά παρά την κακή εικόνα του πρώτου μέρους ήταν τόσο θεαματική η αλλαγή στο δεύτερο, ώστε το συναίσθημα που άφησε το σφύριγμα της λήξης, δεν ήταν η ανακούφιση για τη μη ήττα, αλλά η πίκρα ότι τελικά το «τριφύλλι» πήρε λιγότερα απ’ όσα άξιζε να πάρει.

Στο ματς με τους «Πετεινούς» ήταν η κακή τοποθέτηση των Ζέκα και Βύντρα στο φάουλ του Χαντλστόουν στο 35’ που έφερε το γκολ του Ντόσον. Στο χθεσινό με τους «Λατσιάλι ήταν το απίστευτο αυτογκόλ του Σεϊταρίδη που έφερε τους «πράσινους» πίσω στο σκορ.

Με βάση την ψυχολογία του Παναθηναϊκού από το ξεκίνημα σχεδόν της σεζόν, αλλά και την εικόνα του πάνω στο χορτάρι, τα συγκεκριμένα αποτελέσματα δεν θα μπορούσε να πιστέψει ούτε και ο πλέον αισιόδοξος οπαδός του «τριφυλλιού» ότι μπορούν να ανατραπούν στην επανάληψη.

Κι όμως ο Παναθηναϊκός του β’ μέρος ήταν και στα δύο παιχνίδια ένας «άλλος» Παναθηναϊκός. Περισσότερο μεθοδικός, περισσότερο συγκεντρωμένος, περισσότερο δημιουργικός, με ρυθμό και καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας.

Ακόμα και αυτός ο Τοτσέ, που τόσο έχει λοιδορηθεί για τα εν Ελλάδι… επιτεύγματά του (και όχι άδικα…), στην Ευρώπη είναι ένας διαφορετικός παίκτης. Ο «χασογκόλης» που έχει χάσει τα άχαστα στο ελληνικό πρωτάθλημα σε δύο σερί εντός έδρας παιχνίδια με Τότεναμ και Λάτσιο βρίσκεται στη σωστή θέση στη σωστή στιγμή και στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα.

Όλα τα παραπάνω είναι ενδείξεις τόσο θετικές, όσο και αρνητικές. Αφενός αποδεικνύουν ότι κάτι γίνεται λάθος αφετέρου ότι αυτή η ομάδα, παρά τα όσα της προσάπτουν, έχει σφυγμό.

Είτε ο Παναθηναϊκός αργεί να… ξυπνήσει, είτε τα αργοπορημένα αντανακλαστικά του είναι αποτέλεσμα του τρόπου που παρατάσσεται στον αγωνιστικό χώρο το μόνο βέβαιο είναι πως περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν. Ακόμα και με τους παίκτες που διαθέτει αυτή τη στιγμή, χωρίς την παραμικρή προσθήκη. Μόνο που πρέπει την εικόνα που παρουσιάζει στο δεύτερο ημίχρονο να την επεκτείνει και στο πρώτο και όλο αυτό να το μεταφέρει και στο ελληνικό πρωτάθλημα όπου το μόνο παιχνίδι στο οποίο έδειξε ότι «ο ασθενής έχει καρδιακό παλμό» ήταν αυτό με την Ξάνθη.

Ολα δείχνουν ότι οι οπαδοί του Παναθηναϊκού δικαιούνται και μπορούν να περιμένουν καλύτερες ημέρες και στο ελληνικό πρωτάθλημα, αρκεί άπαντες στο «πράσινο» στρατόπεδο να πειστούν ότι ο «ασθενής» ανταποκρίνεται στη «θεραπεία» και αρχίζει να στέκεται ξανά στα πόδια του. Θα απαιτηθεί χρόνος, σίγουρα, αλλά το κέρδος στο φινάλε της σεζόν μπορεί να είναι τέτοιο που σήμερα κανένας, ακόμα και ο πλέον αισιόδοξος οπαδός του Παναθηναϊκού, δεν μπορεί να φανταστεί...