Η Εθνική αποχαιρέτησε το Μουντιάλ και ο κ. Οτο Ρεχάγκελ αποχαιρετά την Ελλάδα. Μαζί με τον γερμανό προπονητή φεύγει μια ολόκληρη εποχή για τους έλληνες φιλάθλους. Ο χερ Οτο δεν μένει πια εδώ. Κατέβηκε από τον «Ολυμπο» και επιστρέφει στο Εσεν και την αγαπημένη του σύζυγο Μπεάτε. Στην Ελλάδα δεν ήρθε άσημος τον Αύγουστο του 2001. Κουβάλησε στις αποσκευές του ένα Κύπελλο UΕFΑ, τρία Πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα Γερμανίας. Στη χώρα μας έγινε παγκοσμίως διάσημος με την κατάκτηση του Εuro 2004.
Το καινούργιο που ο κόουτς Ρεχάγκελ έφερε στην ποδοσφαιρική Ελλάδα ήταν η αγωνιστική πειθαρχία. Την επέβαλε με τον τρόπο που ο Μέγας Αλέξανδρος έκοψε τον γόρδιο δεσμό. Οι μουρμούρες στα αποδυτήρια και οι κακές συνήθειες των παραγόντων στις αποστολές της εθνικής ομάδας κόπηκαν με το μαχαίρι. Ο πρώτος που πήγε σπίτι του μετά τη βαριά ήττα από τη Φινλανδία (5-1) στο παρθενικό παιχνίδι του γερμανού προπονητή στον πάγκο της Εθνικής, ήταν ο Γρηγόρης Γεωργάτο ς. Εκτός από την πειθαρχία ο χερ Οτο κατάφερε και «έβγαλε» στον αγωνιστικό χώρο τη μαχητικότητα που έκρυβε μέσα του ο έλληνας ποδοσφαιριστής. Με όπλο την πολύ καλή αμυντική λειτουργία, η εθνική ομάδα απέκτησε χαρακτήρα και άρχισε να κερδίζει σε γήπεδα που άλλοτε θεωρούνταν χαμένη από χέρι. Εν ολίγοις ο γερμανός προπονητής διαπαιδαγώγησε μια γενιά παικτών-νικητών, οι οποίοι το 2004 αναδείχτηκαν πρωταθλητές Ευρώπης.
Μετά τον ανεπανάληπτο θρίαμβο στα γήπεδα της Πορτογαλίας, η ελληνική ομάδα μην έχοντας τις απαραίτητες εφεδρείες και την υποδομή που θα την κρατούσαν στην κορυφή, αργά αλλά σταθερά άρχισε να παρακμάζει. Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε από το Κύπελλο Συνομοσπονδιών το 2005 στη Γερμανία. Τότε άρχισε να φαίνεται η επιθετική της αδυναμία (2 ήττες, 1 ισοπαλία, 0-4 γκολ) την οποία πλήρωσε ακριβά στα παιχνίδια με την Ουκρανία εντός (0-1) και τη Δανία εκτός (0-1) που της κόστισαν την πρόκριση στην τελική φάση του Μουντιάλ 2006.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε στην τελική φάση του επόμενου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 2008 στα γήπεδα της Αυστρίας και Ελβετίας όπου η ομάδα του χερ Οτο απέτυχε παταγωδώς να υπερασπίσει τον τίτλο της χάνοντας 2-0 από τη Σουηδία, 1-0 από τη Ρωσία και 2-1 από τα «δεύτερα» της Ισπανίας.
Οι κορυφαίες στιγμές του χερ Οτο Αποκορύφωμα, το αναχρονιστικό στυλ με το οποίο αγωνίστηκε στο τωρινό Μουντιάλ. Σύμφωνα με τους ξένους ειδικούς, στη Νότια Αφρική η ομάδα του κ. Ρεχάγκελ ήταν ανιαρή, γερασμένη, προβλέψιμη και μελαγχολική. Κάποιοι μάλιστα είπαν ότι σε ηλικία 72 ετών ήταν λιγάκι δύσκολο να σκεφθεί ο χερ Οτο κάτι καινούργιο που να μην το περιμένει ο αντίπαλος. Εκ του αποτελέσματος πάντως, το βέβαιο είναι ότι οι στημένες φάσεις από πλεονέκτημα εξελίχθηκαν σε μειονέκτημα για τον κόουτς Ρεχάγκελ και τους έλληνες διεθνείς. Τα τελευταία χρόνια ο γερμανός προπονητής έδειχνε φοβισμένος. Μετά την εντός έδρας ήττα από την Τουρκία (1-4) τον Μάρτιο του 2007 για την προκριματική φάση του Εuro 2008 και τα όσα του καταλόγισαν κυρίως οι πολιτικοί, κλείστηκε στον εαυτό του. Δεν απολάμβανε πλέον τον καφέ του αγναντεύοντας την Ακρόπολη. Στην Ελλάδα ερχόταν μόνον όταν η εθνική ομάδα είχε υποχρεώσεις. Με τον Τύπο επικοινωνούσε για τα τυπικά. Εκτοτε όταν νικούσε ήταν ο χερ Οτο και όποτε έχανε ο «ξεπερασμένος» και ο «κολλημένος» με τον Χαριστέα, τον Σεϊταρίδη, τον Μπασινά... Ακόμη και παράγοντες της ΕΠΟ ήθελαν να τον συνταξιοδοτήσουν προ πολλού. «Οι φωνές ήταν τέτοιες που έλεγαν ότι στα μπαράζ έπρεπε να πάμε με άλλον προπονητή» αποκάλυψε ο πρόεδρος της ΕΠΟ κ. Σοφοκλής Πιλάβιος μετά την νίκη επί της Ουκρανίας στο Ντόνετσκ.
Με το διαζύγιο να έχει προαναγγελθεί, ο κ. Ρεχάγκελ εναντίον της Αργεντινής έπαιξε για την υστεροφημία του. Φοβήθηκε να κοιτάξει στα μάτια την ομάδα του κ. Ντιέγκο Μαραντόνα. Επέλεξε να κάνει ηρωική έξοδο κατεβάζοντας 11άδα με τέσσερις κεντρικούς αμυντικούς και συνολικά εννέα καθαρόαιμους αμυντικούς και αμυντικογενείς παίκτες. Δεν ήθελε φαίνεται να είναι άσχημες οι αναμνήσεις από τον «χωρισμό» του με την Ελλάδα, για λογαριασμό της οποίας το 2004 απέρριψε πρόταση να αναλάβει την Εθνική Γερμανίας.
Οπως και να ΄χει πάντως, όποια κριτική και αν κάνει κανείς για το φουλ αμυντικογενές αντιποδόσφαιρο του χερ Οτο, δεν μπορεί παρά να του αναγνωρίσει ότι επί των ημερών του στην Εθνική το ελληνικό ποδόσφαιρο ανέβασε αν όχι επίπεδο τουλάχιστον τη (χαμένη) διεθνή υπόληψή του. Διαπαιδαγώγησε μια γενιά ποδοσφαιριστών οι οποίοι επί δεκαετίες θα κουβαλάνε τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης. Οδήγησε την Εθνική στην τελική φάση δύο Εuro (2004 και 2008), ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου (2010) και στην ex officio συμμετοχή στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών (2005). Στα εννέα χρόνια που έμεινε στο τιμόνι της Εθνικής γνώρισε κυρίως καλές στιγμές. Το 2004 αποθεώθηκε- και δικαίωςαπό εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες κατά την επιστροφή από την Πορτογαλία.
Για τους συμπατριώτες του Γερμανούς ήταν ο Ελληνας «Χεράκλες». Για τους Ελληνες ήταν ο «βασιλιάς» Οθωνας. «Ο Οτο δεν είναι πια Ελληνας» έγραψε η «Βild» και «Ο Οτο κατεβαίνει από τον Ολυμπο» η «Die Welt». Στις καρδιές των περισσότερων ελλήνων ποδοσφαιρόφιλωνκαι όχι μόνο- θα παραμείνει ημίθεος, τουλάχιστον ώσπου (και αν) κάποιος άλλος προπονητής ξεπεράσει τον μύθο του. Τρομερά δύσκολο, καθώς θαύματα σαν εκείνο του Εuro 2004 δεν (ξανα)γίνονται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!
stavrosalatas@gmail.com