Αναλυτικά τα όσα δήλωσαν οι δυο άσοι του Ολυμπιακού σε μέσο της πατρίδας τους, σε συνέντευξη που εξασφάλισε αποκλειστικά η «Sportday»:
Για την κατάκτηση του πρωταθλήματος:
Πάρντο: «Την περσινή χρονιά ο Παναθηναϊκός είχε κατακτήσει το νταμπλ. Ήταν ένα μεγάλο επίτευγμα, δεδομένου ότι ο Ολυμπιακός έχει τη μερίδα του λέοντος στους τίτλους. Ο κόσμος εδώ παρομοιάζει την Σούπερ Λιγκ με μια ντομάτα. Είναι πράσινη στην αρχή, όταν ο Παναθηναϊκός είναι μέσα στα φαβορί για τον τίτλο, αποκτά μια κίτρινη απόχρωση μετά, όταν η ΑΕΚ μπαίνει στην διεκδίκηση του και στο τέλος είναι πάντα κόκκινη. Το χρώμα της μεγάλης μας ομάδας».
Μιραλάς: «Πήγαμε στην κορυφή στην τέταρτη αγωνιστική και μείναμε εκεί μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Οι μόνες αποτυχίες μας για ολόκληρη τη σεζόν 2010-11 ήταν ο αποκλεισμός μας από τη Μακάμπι στο Γιουρόπα Λιγκ και αυτός από τον ΠΑΟΚ στο κύπελλο. Αλλά αυτές οι κακές εμφανίσεις ξεχάστηκαν από την επιτυχία στο πρωτάθλημα και τη νίκη επί του Παναθηναϊκού. Για τους φιλάθλους μια νίκη με τον Παναθηναϊκό είναι πολύ πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο».
Για τα γκολ του Μιραλάς με τον Παναθηναϊκό:
Πάρντο: «Έκαναν τον Κέβιν ζωντανό θεό. Στην αρχή του πρωταθλήματος λάτρευαν μόνο τον Μάρκο Πάντελιτς. Όλα άρχισαν να αλλάζουν από το παιχνίδι με τον Βόλο. Ο προπονητής Ερνέστο Βαλβέρδε προχώρησε σε κάποιες αλλαγές στην τελευταία προπόνηση στο Καραϊσκάκη. Δεν προετοιμαζόμασταν ποτέ στο Καραϊσκάκη. Είναι σαν να ήθελε να τεστάρει τον Κέβιν, ειδικά για αυτή την συνάντηση. Ενώ μέχρι τότε έπαιζε στα άκρα, για το συγκεκριμένο παιχνίδι δοκιμάστηκε στην κορυφή της επίθεσης, μια θέση που είχε πιαστεί από τον Σέρβο επιθετικό. Εκείνη την στιγμή σκέφτηκα πως υπάρχει μια αλλαγή στον αέρα για τον επιθετικό μας. Και δεν έκανα λάθος».
Μιραλάς: «Ο Ούρκο δεν υπολείπεται σε αξία, μιας και μπόρεσε να βάλει στον πάγκο τον Αντώνη Νικοπολίδη, μνημείο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όσον αφορά τα γκολ που δεχθήκαμε, καμιά ευρωπαϊκή ομάδα ανάμεσα στην ελίτ δεν τα πήγε καλύτερα από τον Ολυμπιακό. Η ομάδα είχε μεγάλη μάχη με την Πόρτο για αυτό το θέμα. Αλλά την 27η αγωνιστική ήταν τελειωτική για τους πορτογάλους μετά τα δυο γκολ που δέχθηκαν από την Σπόρτινγκ Λισσαβώνας. Με αυτά έφτασαν τα 13 παθητικό, ενώ ο Ούρκο είχε μείνει στα 11 μέχρι το 30ο παιχνίδι. Αν και δεν έπαιξε στο τελευταίο παιχνίδι με τη Λάρισα. Βλέπετε ήταν το τελευταίο παιχνίδι του Νίκο του Ολύμπιου. Ήταν ένας φόρος τιμής από τους 30.000 φιλάθλους που ήταν στο γήπεδο. Ακόμα νιώθω ανατριχίλες».
Για την ζωή τους ως παίκτες του Ολυμπιακού:
Π: «Για μένα είναι η μέρα με την νύχτα με ότι είχα ζήσει στον Ηρακλή. Σε αυτή την ομάδα βομβαρδιζόμουν από όλες τις πλευρές. Δεν είχα δευτερόλεπτο για χαλάρωση. Στον Ολυμπιακό πρέπει να αντιδράσω δυο με τρεις φορές στο παιχνίδι. Η αυτοσυγκέντρωση είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας στον Ολυμπιακό, ενώ στον Ηρακλή έπρεπε να έχω πιο ζωντανό το ένστικτο».
Μ: «Ακριβώς αντίθετη είναι η περίπτωση μου. Στη Σεντ Ετιέν μερικές φορές είχα μόνο μια ευκαιρία στο παιχνίδι. Εδώ έχω περισσότερες. Όταν έπαιζα στους «πράσινους», όταν έχανα μια ευκαιρία ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να εξιλεωθώ. Στην Ελλάδα είναι διαφορετικά. Κατά την διάρκεια του πρώτου αγώνα μου κόντρα στον Βόλο, ξεκίνησα με μια απίστευτη χαμένη ευκαιρία, αλλά δεν απογοητεύτηκα. Ήξερα ότι θα έρθουν και άλλες ευκαιρίες. Και σκόραρα δυο γκολ».
Για το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος:
Μ: «Είναι όλα διαφορά φιλοσοφίας. Στη Λιλ και στην Σεντ Ετιέν παίζαμε για να μην χάσουμε. Στον Ολυμπιακό παίζεις για να νικήσεις. Αυτή είναι η διαφορά. Στη Γαλλία όταν χάνεις την μπάλα, πρέπει γρήγορα να την ξανακερδίσεις. Αυτό συνέβαινε παντού. Όπως θα έλεγε και ο Αλέν Περέν, ο προπονητής που είχα στο Γκισάρ στόχος μας είναι να μην τρώμε γκολ και εάν πετύχουμε ένα θα τα καταφέρουμε. Τα λόγια του αυτά επαναλαμβανόντουσαν κάθε εβδομάδα».
Π: «Σχετικά μιλώντας, ο Ολυμπιακός θυμίζει την Μπαρτσελόνα με την επιθυμία του να κυνηγάει τον αντίπαλο και να βάζει την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή. Ο προπονητής μας ήταν παίκτης της Μπαρτσελόνα και το νιώθει. Η σύγκριση δεν είναι σωστή αλλά νομίζω πως η Μπαρτσελόνα είναι ο Ολυμπιακός. Από την άλλη πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός είναι η Ρεάλ Μαδρίτης. Στηρίζεται στην ατομικότητα, ενώ η δική μας δύναμη είναι η ομαδικότητα. Η διαφορά υπάρχει και εκτός γηπέδου. Οι δικοί μας παίκτες πρωταγωνιστούν στα αθλητικά πρωτοσέλιδα, ενώ αυτοί του Παναθηναϊκού στα τάμπλοϊντς με πρώτους από όλους τους Γκοβού και Σισέ».
Για την εμπειρία του Τσάμπιονς Λιγκ του χρόνου:
Π: «Με την προϋπόθεση να είμαι εδώ. Αντίθετα με τον Κέβιν, του οποίου η οψιόν ενεργοποιήθηκε τον Γενάρη, εγώ είμαι ακόμη στην αναμονή».
Μ: «Κι εγώ επίσης, επειδή ακόμα δεν έχει βρεθεί πεδίο ακριβούς συνενόησης με τη διεύθυνση σχετικά με ένα νέο συμβόλαιο».
Για το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού για τον Μιραλάς:
Μ: «Ναι, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να πάω εκεί. Ο Ολυμπιακός είναι αυτός που μου έκανε κλικ. Είχα κρατήσει τρομερές αναμνήσεις από τα δυο ματς του ΟΥΦΑ με τη Σεντ Ετιέν. 1-3 στην Ελλάδα και 2-1 στη Γαλλία. Είχα σκεφτεί τότε ότι αν κάποια μέρα ο δρόμος μου θα περνούσε από την Ελλάδα αυτός θα ήταν από το Καραϊσκάκη».
Π: «Το να πας από τη μία ομάδα στην άλλη δεν είναι καλή ιδέα. Μερικοί το κάνουν, μια και οι δυο σύλλογοι προσπαθούν να αρπάξουν τους καλύτερους. Χωρίς καμία αμφιβολία, το να φορέσεις τα πράσινα είναι η μεγαλύτερη προσβολή».
Μ: «Και αυτοί του ΠΑΟΚ, όμως, είναι ιδιαίτερα θερμοί. Όλοι οι φίλαθλοι είναι ντυμένοι στα μαύρα. Σαν να έχουν κάνει ήδη την κηδεία στον αντίπαλο. Είναι καυτοί και εριστικοί. Τόσο στις κερκίδες όσο και στο γήπεδο».
Π: «Για μένα η πιο καυτή έδρα παραμένει όταν πηγαίνουμε στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Είναι 75.000 θεατές σαν να πέφτουν από πάνω σου. Στην προθέρμανση για το καλώς ήρθατε πετάνε δυναμιτάκια και φωτοβολίδες στα πόδια. Καλώς ήρθατε στο Ολυμπιακό Στάδιο».
Για την Πριμέρα, λόγο της ισπανικής καταγωγής τους:
Μ: «Το συζητάμε κάθε μέρα».
Π: «Έχω υποσχεθεί στον Κέβιν πως εάν κάποια μιλήσω με τον Σάντρο Ροσέλ θα του πω το όνομα του».
Μ: «Είμαι φίλαθλος της Ρεάλ, αλλά δεν θα έλεγα όχι σε μια πρόταση της Μπαρτσελόνα».
http://www.gazzetta.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!
stavrosalatas@gmail.com