VIDEO - Πέθανε ο μεγάλος μπασκετμπολίστας Σεργκέι Μπέλοφ

Διαβάστε το αφιέρωμα του superbasket.gr στον θρύλο του ευρωπαϊκού Μπάσκετ

Στο πένθος βυθίστηκε το ευρωπαϊκό μπάσκετ, καθώς το πρωί της Πέμπτης ο Σεργκέι Μπέλοφ έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 70 ετών.

Μετά από άνιση μάχη με σοβαρή ασθένεια ο θρύλος του ρωσικού μπάσκετ "ταξίδεψε" μόνιμα στη γειτονιά των αγγέλων, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο Περμ, όπου κατοικούσε.

Ο εκλιπών έκανε τεράστια καριέρα σαν παίκτης με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και τη Σοβιετική Ένωση, κατακτώντας έντεκα πρωταθλήματα και δύο Πρωταθλήματα Ευρώπης (1969, 1971) με τη "ρωσική αρκούδα", ενώ με την Εθνική του ομάδα είχε στο παλμαρέ του ένα χρυσό (1972) και τρία χάλκινα ολυμπιακά μετάλλια (1968, 1976, 1980), όπως επίσης ένα αργυρό (1978) κι ένα χάλκινο σε Μουντομπάσκετ (1970), αλλά και τέσσερα χρυσά (1967, 1969, 1971, 1979), δύο αργυρά (1975, 1977) κι ένα χάλκινο (1973) σε Ευρωμπάσκετ.

Το 1980 άναψε το βωμό στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, το 1991 αναδείχθηκε από τη FIBA κορυφαίος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών, το 1992 μπήκε στο Naismith Hall of Fame και το 2007 στο Hall of Fame της παγκόσμιας ομοσπονδίας.

Στην προπονητική του καριέρα κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ως "τιμονιέρης" της Εθνική Ρωσίας είχε δύο ασημένια στα Μουντομπάσκετ του 1994 και του 1998, όπως και το χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ του 1997.

Καριέρα ως αθλητής

Ο ύψους 1,90 Μπέλοφ είναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθεί ως παίκτης, αφού πρωταγωνίστησε σε μια εποχή που άλλαζαν ραγδαία οι σωματοδομές και τα συστήματα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Αγωνίστηκε σε όλες τις θέσεις της πεντάδας εκτός από σέντερ, ενώ με τη σύγχρονη ορολογία ήταν πιο κοντά σε αυτό που ονομάζεται swingman, δηλ. συνδύαζε τα χαρακτηριστικά του σούτινγκ γκαρντ και του σμολ φόργουορντ.
 

Πέρα από το φαρμακερό σουτ, διακρινόταν επίσης για τη δύναμη και την αντοχή του - σύμφωνα με το Σεργκέι Μπάσκιν, δεύτερο προπονητή της εθνικής ομάδας κατά τη δεκαετία του '70, ο Μπέλοφ ήταν ο πρώτος παίκτης του που γύμναζε συστηματικά τα πόδια με βάρη.

Σύλλογοι

To 1964, ενώ βρισκόταν στη Μόσχα για σπουδές, τον εντόπισε ο προπονητής της Ουραλμάς, ενός μικρομεσαίου συλλόγου του Σβερντλόφσκ (νυν Γεκατερίνμπουργκ). Ο Μπέλοφ εντάχθηκε αμέσως στην ομάδα, στην οποία έμεινε για τρία χρόνια.
To 1968 μεταγράφηκε στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, όπου έμεινε μέχρι την ολοκλήρωση της καριέρας του το 1980. Στέφθηκε πρωταθλητής ΕΣΣΔ έντεκα χρονιές και έφτασε τέσσερις φορές μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης, κατακτώντας τον τίτλο τις σεζόν 1968-69 και 1970-71. Μάλιστα στον τελικό του 1969 απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, αγωνίστηκε και στα πενήντα λεπτά του αγώνα (κανονική διάρκεια συν δύο παρατάσεις)!

Σημειωτέον ότι ως βασικό στέλεχος της ΤΣΣΚΑ, έλαβε βαθμό αξιωματικού στον Κόκκινο Στρατό, χωρίς να είναι (ή να γίνει) στρατιωτικός. Το συγκεκριμένο τρικ δεν ήταν ασυνήθιστο στην εποχή του ερασιτεχνισμού: Πολλές χώρες συγκέντρωναν τους κορυφαίους αθλητές τους σε συλλόγους που ανήκαν στις ένοπλες δυνάμεις ή σε δημόσιες επιχειρήσεις, ώστε να τους μισθοδοτούν ως κρατικούς υπαλλήλους και όχι ως αθλητές, άρα να παρακάμψουν την απαγόρευση των επαγγελματιών που ίσχυε στις διεθνείς διοργανώσεις.

Η Εθνική ομάδα

Με την Εθνική Σοβιετικής Ένωσης αγωνίστηκε από το 1966 μέχρι το 1980, λαμβάνοντας μέρος σε 7 Ευρωμπάσκετ, 4 Παγκόσμια Πρωταθλήματα και 4 Ολυμπιακούς Αγώνες. Κατέχει το ασύλληπτο ρεκόρ ότι έχει ανεβεί στο βάθρο και στις δεκαπέντε μεγάλες διοργανώσεις που συμμετείχε, εκ των οποίων τις επτά στην πρώτη θέση!
Από τα χρυσά μετάλλιά του, ξεχωρίζει σίγουρα αυτό των Ολυμπιακών του Μονάχου, με το οποίο τερματίστηκε η μονοκρατορία των ΗΠΑ στα ολυμπιακά τουρνουά.
Καριέρα ως προπονητής

Καθ' όλη τη δεκαετία του '80, ο Μπέλοφ ανήκε στο τεχνικό επιτελείο της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, όμως μόνο τη σεζόν 1981-82 ως πρώτος προπονητής. Τη διετία 1991-93 δοκίμασε τις δυνάμεις του στην ιταλική Κασίνο.

Στα τέλη του 1993 ανέλαβε πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης και ταυτόχρονα προπονητής της Εθνικής Ρωσίας, την οποία οδήγησε σε δύο αργυρά μετάλλια Μουντομπάσκετ (Τορόντο 1994, Αθήνα 1998) και το χάλκινο του Ευρωμπάσκετ 1997. Αποχώρησε το 1999, μετά την απογοητευτική εμφάνιση της ομάδας στο Ευρωμπάσκετ της Γαλλίας.

Αμέσως μετά ανέλαβε την Ουράλ Γκρέιτ του Περμ, με την οποία κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ρωσίας το 2001, εκθρονίζοντας την έως τότε μόνιμη πρωταθλήτρια - και μεγάλη του αγάπη - ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Το 2002 αποσύρθηκε οριστικά από την προπονητική.

Πηγή superbasket.gr