Ομπράντοβιτς: Για το τριφύλλι, ρε γαμώτο!

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς υποσχέθηκε να προστατεύσει για ακόμη μία φορά το σύμβολο του Παναθηναϊκού κι οι παίκτες δήλωσαν έτοιμοι να τον βοηθήσουν στο Final Four της Βαρκελώνης!

Ο Παναθηναϊκός ετοιμάζεται για το δέκατο Final Four της ιστορίας του κι ο «Ζοτς» για  το δωδέκατο ως προπονητής κι έβδομο από τον πάγκο του «τριφυλλιού». Στο Palau Sant Jordi της Βαρκελώνης (6/8-5), οι «πράσινοι» θα προσπαθήσουν να προσθέσουν το έκτο αστέρι στη φανέλα τους κι ο 51χρονος Σέρβος, δείχνοντας το σήμα στη φόρμα του, τόνισε πως θα κάνει τα πάντα για προστατεύσει για ακόμη μία φορά το σύμβολο του συλλόγου.

«Είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι ξανά σε ένα Final Four. Το μυαλό μας είναι εκεί και φάνηκε και στον αγώνα με το Περιστέρι. Αυτό που συνέβη μετά το παιχνίδι εκεί, είναι ότι αμέσως μετά τόσο η συγκέντρωση στη χθεσινή προπόνηση, όσο και σήμερα το πρωί ήταν πολύ μεγάλη. Όλες οι ομάδες που πάνε στο Final Four έπαιξαν πολύ άσχημα στο τελευταίο του παιχνίδι. Η Σιένα και η Ρεάλ έχασαν, ενώ η Μακάμπι κέρδισε στην παράταση. Είναι φυσιολογικό. Ο προπονητής της Σιένα σε όλα τα παιχνίδια στο ιταλικό πρωτάθλημα, αποφάσισε να μη χρησιμοποιεί δύο βασικούς παίκτες. Έχουν μία ομάδα που χρησιμοποιεί και τους 12 παίκτες και αυτό θα κάνει και στο Final Four. Όλοι οι παίκτες που μπαίνουν στο παρκέ είναι πολύ επιθετικοί τόσο στο αμυντικό όσο και στο επιθετικό τους παιχνίδι. Μπορεί να άλλαξαν οι παίκτες, αλλά δεν άλλαξε ο προπονητής. Θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ζώνη, θα πιέσει σε όλο το γήπεδο, στο μισό, θα παίξουν μαν του μαν... Πρέπει να καταλάβουμε άμεσα τι παίζουν και να αντιδράσουμε γρήγορα σε ότι παίζουν. Και είναι πολύ σημαντικό να μην κάνουμε λάθη, γιατί τους αρέσει πολύ σαν ομάδα, να πιέζουν και να τρέχουν με την μπάλα. Τα λάθη και τα ριμπάουντ θα είναι πολύ σημαντικά για το παιχνίδι μας. Σε ό,τι αφορά εμάς, αρχίσαμε την προετοιμασία, είχαμε καλή συγκέντρωση. Μοναδικό μας πρόβλημα ήταν ο Ντρου Νίκολας που δεν προσήλθε στην προπόνηση γιατί είχε πυρετό», είπε αρχικά πριν δεχθεί τις ερωτήσεις των εκπροσώπων του Τύπου.

Προσπαθώντας να κάνει σύγκριση του ημιτελικού με τη Σιένα με τη σειρά των προημιτελικών του 2009, σημείωσε πως «η διαφορά με τη σειρά πριν από δύο χρόνια με τη Σιένα είναι τεράστια. Τώρα είναι μόνο ένα παιχνίδι, όχι τρία. Το παιχνίδι διαρκεί 40 λεπτά και πρέπει να συγκεντρωθείς σ' αυτό. Εμείς οι προπονητές προετοιμάζουμε τα πάντα, αλλά πριν από το τζάμπολ σκεφτόμαστε ότι θα ήταν ωραία να είχαμε μισή ώρα προπόνησης ακόμη. Το απολαμβάνουμε, αλλά όσο κι αν προετοιμάζεται πρέπει να είσαι έτοιμος να αντιδράσεις σε κάτι που θα σου παρουσιαστεί στη διάρκεια του παιχνιδιού. Θα είναι ενδιαφέρον παιχνίδι. Σεβόμαστε τη Σιένα ως ομάδα και τον προπονητή της, Σιμόνε Πιανιτζιάνι».

Για το πώς αντιλαμβάνεται τις αντιδράσεις του κόσμου στον δρόμο ή γενικότερα δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος, λέγοντας πως «η αλήθεια είναι απλή: δεν ακούω και τόσο πολύ, ούτε με ενδιαφέρει η άποψη των ανθρώπων, με εξαίρεση των φίλων του Παναθηναϊκού. Ξέρω πως το πιστεύουν πως μπορούμε να το πάρουμε. Είναι εξαιρετικό συναίσθημα. Δεν μπορείς παρά να νιώθεις περήφανος. Αλλά νιώθεις περήφανος με βάση όσα έχεις πετύχεις στο παρελθόν, τι δείχνουν τα αποτελέσματα. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού ξέρει πως όποτε είμαι στον πάγκο στόχος μου είναι να προστατεύσω αυτό το σύμβολο (σ.σ. έδειξε το σήμα στη φόρμα που φορούσε). Και δεν λέω μόνο για μένα, αλλά εννοώ όλο το σταφ. Τα αποτελέσματα την τελευταία περίοδο οφείλεται σε κάποια πράγματα που είναι υπέρ μας. Έχουμε δύο προέδρους που κάνουν τα πάντα για την ομάδα, δίνουν όσα λεφτά χρειαζόμαστε. Επίσης έχουμε και τον κόσμο. Έτσι φτάσαμε σε εφτά Final Fours και δεν ξέρω σε πόσους τελικούς. Επίσης με κάνει περήφανο γιατί φίλοι μου με παίρνουν τηλέφωνο και μου ζητούν εισιτήρια. Δεν έχω. Δεν είναι δυνατόν. Έχω και φίλους στη Βαρκελώνη που μου ζήτησαν, αλλά είναι αδύνατον. Είναι σημαντικό να ξέρουμε για ποιους παίζουμε και πώς παίζουμε».

Όσο για την ηρεμία που τον διακρίνει στην προπονητική καριέρα του και δεν τον αφήνει να χάσει τον έλεγχο, εξήγησε πως «το 1992 θυμάμαι, στο πρώτο μου Final Four, είχα εμπειρία ως παίκτης από το 1988 στη Γάνδη. Προσπάθησα να είμαι μόνος με τους παίκτες στο ξενοδοχείο, να μην έχει κανείς πρόσβαση, να μας ενοχλήσει, να διαταράξει την ηρεμία μας. Παίξαμε στον ημιτελικό με τη Μιλάνο, την είχαμε νικήσει στην κανονική περίοδο κι έλεγαν πως εκείνη ήταν φαβορί. Αυτό ήταν καλό για εμάς. Και στον τελικό με τη Φορτιτούντο τα σκορ είναι κλειστά. Με κάθε αγώνα προστίθεται εμπειρία. Αλλά ήταν νεαροί. Ακούσαμε τις προάλλες στο ΝΒΑ έναν σχολιαστή να λέει σε μία καλή αντίδραση ενός παίκτη πως είναι καλό να είσαι νέος. Θυμάμαι ακόμη πως μετά τον τελικό και τον πρώτο τίτλο, ο κόουτς Νίκολιτς ήρθε και μου ευχήθηκε κι άλλους περισσότερους κι εγώ σκέφτηκα "γέρος είναι ο άνθρωπος, τρελός θα είναι". Αποδείχθηκε πως είχα κάνει λάθος. Σημαντικό επίσης για μένα είναι πως ξέρω αν ξεχάσω κάτι ο... μαυρομάλλης (σ.σ. Ιτούδης), γιατί εγώ είμαι γέρος, είναι εδώ να μου το θυμίσει».
gazzetta.gr

Read more: http://www.enimerwsi.com/2011/05/blog-post_2547.html#ixzz1LDnnr6gQ