Ποδοσφαιριστής έζησε 14 μήνες σε μία βιτρίνα

Εχει περάσει περισσότερο από ένας χρόνος (28 Φεβρουαρίου 2009) όταν ο Αντρέα Βάσα έβαλε τα κλειδιά στην πόρτα της νέας κατοικίας του. Ο 31χρονος ποδοσφαιριστής δεν εξεπλάγην από το γεγονός ότι αυτή η πόρτα ήταν γυάλινη! Απλώς έκανε μία βόλτα ως ιδιοκτήτης στο 1.300 τετραγωνικών μέτρων και τριών επιπέδων πολυκατάστημα που θα γινόταν η στέγη του.
Πλαισιωμένο από πανύψηλα παράθυρα με θέα την Πιάτσα Καβούρ, στην καρδιά του Μιλάνου, και ενώ τα φώτα του δρόμου έκαναν την πόλη να λάμπει, ο Βάσα δεν έδειξε να ενοχλείται από τους προβολείς των αυτοκινήτων που περνούσαν. Επρεπε να συνηθίσει να ζει σε αυτόν τον μαγικό χώρο, το κατάστημα-ναυαρχίδα του Βέλγου Ντιρκ Μπίκερμπεργκ, στο οποίο δέχτηκε να κατοικήσει ο αμυντικός της Μπρέρα, μιας τοπικής, άσημης ομάδας του Μιλάνου.

Ο Μπίκερμπεργκ είχε αυτήν την έξυπνη και πρωτότυπη ιδέα για να προωθήσει το νέο κατάστημά του και τα προϊόντα του στην ιταλική πόλη και ο Βάσα δέχτηκε να γίνει το «πειραματόζωο»: «Εκείνη η πρώτη νύχτα ήταν καταπληκτική» θυμάται ο παίκτης. «Τα έλεγξα όλα, έκλεισα τα φώτα και ξάπλωσα στο μεγάλο κρεβάτι στο διαμέρισμα 9. Από εκεί βλέπεις όλη την πλατεία αλλά οι περαστικοί δεν σε βλέπουν. Ετσι, αποκοιμιέσαι ενώ χαζεύεις την κίνηση στην πόλη».

«Παρείσακτοι» πελάτες
Ο Βάσα εκείνη την εποχή συμπλήρωνε το εισόδημά του δουλεύοντας είτε ως DJ είτε ως μοντέλο και επιλέχθηκε από πενήντα υποψηφίους κατά τη διάρκεια ενός ιδιαίτερου κάστινγκ. Με όμορφο πρόσωπο, καστανοπράσινα μάτια και αγγελικό χαμόγελο, γυμνασμένο σώμα και ύψος 182 εκατοστά, είχε όλο το «πακέτο» για να υπογράψει μια σύμβαση που θα τον έκανε πρέσβη της αλυσίδας Ντιρκ Μπίκερμπεργκ.

Ο ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής που κέρδιζε τριακόσια ευρώ τον μήνα στην ομάδα του αποφεύγει να δηλώσει τα έσοδά του από τη συμφωνία. Ο 31χρονος εργένης, που μετακόμισε στο Μιλάνο από τη Σαρδηνία, δεν δυσκολεύτηκε να ξεχάσει τα 40 τ.μ. που χρησιμοποιούσε πριν και να προσαρμοστεί με απίστευτη ευκολία στην καινούργια του ζωή.

Οταν σηκώνεται από το άνετο κρεβάτι του απλώνει το χέρι για να πιάσει τον καφέ και το κέικ που του έχουν αφήσει διακριτικά οι καθαρίστριες του καταστήματος! «Αρχικά έπιαναν δουλειά στις έξι, τώρα με αφήνουν να κοιμάμαι περισσότερο. Προσπαθώ να έχω σηκωθεί πριν ανοίξει το κατάστημα αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω ξυπνήσει από πελάτες, οι οποίοι έρχονται σε τόσο δύσκολη θέση που φεύγουν τρέχοντας από τον χώρο. Αλλά και όταν βαδίζω ξυπόλυτος και με αντικρίζουν μένουν έκπληκτοι και τα χάνουν, γι' αυτό αποφεύγω τα σημεία πώλησης για να μην τους τρομάζω».

Παράλληλοι κόσμοι
Ο διευθυντής του καταστήματος εισέβαλε με τα χέρια του φορτωμένα κοστούμια, που θα τακτοποιούσε στην ντουλάπα δίπλα στο κρεβάτι. Ο Αντρέα τον χαιρέτησε σαν να μη συνέβη τίποτα. Τα πηγαινέλα των πωλητών που ψαχουλεύουν στα συρτάρια για να βάλουν σε τάξη τις στοίβες από τα μπλουζάκια δεν του προξενούν πλέον καμιά αίσθηση, αφού αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητάς του. Οπως και η μουσική που παίζει από τα μεγάφωνα του καταστήματος.

Εκείνος μαζεύει τα ρούχα του που είναι πεταμένα στο χαλί και πάει να πλυθεί στο μπάνιο, που δεν έχει πόρτα και βρίσκεται μπροστά από τα δοκιμαστήρια. Τους γυάλινους τοίχους φρόντισε να τους καλύψει με φύλλα της Gazzetta Dello Sport προκειμένου να αποκτήσει λίγο «ιδιωτικό χώρο». Το μεσημέρι χαλαρώνει σε έναν καναπέ από μαύρο δέρμα, κολλημένος στο i-phone του ή τσεκάρει την αλληλογραφία του, κυρίως μέιλ από νεαρές θαυμάστριες.
 
Προπόνηση-ευτυχία...
Στις επτά το απόγευμα ο Αντρέα Βάσα παίρνει τον μεγάλο σάκο του και φεύγει από το... σπίτι. Από τη χλιδή της οδού Μαντσόνι παίρνει το μετρό για να βρεθεί σαράντα λεπτά αργότερα στη γνωστή συνοικία της οδού Ριπαμόντι, στο νότιο Μιλάνο, όπου προπονείται η Μπρέρα. Χλομά φώτα φωτίζουν το λασπωμένο γήπεδο, το οποίο περικυκλώνουν παλιά κτίρια. Ωστόσο, εδώ είναι που ο Αντρέα φαίνεται πιο ευτυχισμένος...

 «Ερχονται λίγοι φίλοι να παίξουμε PlayStation»

Για να κάνει το μεγάλο, κρύο κατάστημα να μοιάζει «ζεστό σπίτι», ο Αντρέα Βάσα έχει τοποθετήσει κάποιες οικογενειακές φωτογραφίες στα ράφια, ενώ παλιά τεύχη ανδρικών περιοδικών βρίσκονται πεταμένα εδώ κι εκεί. Ο Βάσα όμως αναγνωρίζει ότι το «σπίτι» καταντά κάποιες στιγμές βαρετό και περνάει όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο εκεί. Εκτός από τις Κυριακές, που το κατάστημα είναι επιτέλους ήσυχο. Παραδόξως, το «σπίτι» δεν διαθέτει κουζίνα ή τραπεζαρία και ο ποδοσφαιριστής πρέπει να τοποθετεί τα προσωπικά του αντικείμενα σε μια κρυφή συρταρωτή ντουλάπα.

Τουλάχιστον, είναι προστατευμένη η Πόρσε του, σε γκαράζ στο ισόγειο. «Τρώω σούσι από το μπαρ, τρεις - τέσσερις φίλοι μου έρχονται για να δούμε μπάλα και να παίξουμε PlayStation. Δυστυχώς, η διοργάνωση κάποιου πάρτι είναι περίπλοκη υπόθεση για λόγους ασφαλείας, αλλά πάντα θα είχα φόβο μήπως σπάσει κάτι. Σχετικά με την Πόρσε, νιώθω άσχημα να πηγαίνω στην προπόνηση με αυτήν, όταν οι συμπαίκτες μου οδηγούν σκούτερ. Το σπίτι, παρ’ ότι πολυτελές, δεν θεωρείται άνετο. Πάντως, δεν έχω αλλάξει τις συνήθειές μου».


ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ